12.10.2009

YENİDEN

Şimdiye kadar içim hiç böyle acımamıştı.Hiç yanmamıştı kalbim böyle.Her defasında dirilip tekrar tekrar aynı acıyı çekerek ölmek gibi bir şey bu.Şükürler olsun ki insanoğlunun unutmak gibi bir özelliği var.Zamanla unutmak! Unutana kadar geçen süre aslında gereksiz.Unutana kadar,daha doğrusu ahmaklık ettiğinin farkına varana kadar çekiyorsun bu acıyı.Ağlıyorsun,uyuyamıyorsun, acının verdiği bir asabiyetle seni seven insanları kırıyorsun.Herşey insanın kendinde biter(?). İçinizdeki fırtınaya ne kadar çabuk engel olursanız,Ahmak olduğunuzu en kısa zamannda anlamış olacaksınız.Sizi terk eden biri gözyaşlarınızı yada onun için böylesine acıyla kıvranmanızı ne kadar hak ediyor acaba?

Hiç yorum yok: